wyrządzić — dk VIa, wyrządzićdzę, wyrządzićdzisz, wyrządzićrządź, wyrządzićdził, wyrządzićdzony wyrządzać ndk I, wyrządzićam, wyrządzićasz, wyrządzićają, wyrządzićaj, wyrządzićał, wyrządzićany «dopuścić się czegoś w stosunku do kogoś, popełnić coś; uczynić,… … Słownik języka polskiego
częstować — ndk IV, częstowaćtuję, częstowaćtujesz, częstowaćtuj, częstowaćował, częstowaćowany «dawać komuś coś do jedzenia, picia, palenia przez uprzejmość, gościnność; ugaszczać, podejmować kogoś czymś» Częstować kogoś ciastem, czekoladkami. Częstować… … Słownik języka polskiego
krzywda — ż IV, CMs. krzywdawdzie; lm D. krzywd «szkoda moralna, fizyczna lub materialna wyrządzona komuś niezasłużenie, bezprawnie; nieszczęście, niesprawiedliwość, obraza dotykająca kogoś niesłusznie» Krzywda osobista, społeczna. Doznać krzywdy.… … Słownik języka polskiego
napłatać — dk I, napłataćam, napłataćasz, napłataćają, napłataćaj, napłataćał 1. «dużo czegoś rozpłatać, rozciąć wzdłuż, porąbać na części» Napłatać wiele ryb. 2. przestarz. «spowodować, zrobić, wyrządzić wiele złego; nabroić» dziś tylko w zwrocie: Napłatać … Słownik języka polskiego
naszkodzić — dk VIa, naszkodzićdzę, naszkodzićdzisz, naszkodzićszkodź, naszkodzićdził «wyrządzić wiele szkód» Zające naszkodziły w sadzie. Naszkodził sobie w życiu przez swoją opieszałość … Słownik języka polskiego
nieświadomie — «nie uświadamiając sobie, nie znając czegoś; mimowolnie, bezwiednie» Nieświadomie wyrządzić komuś przykrość. Nieświadomie przekroczyć jakieś przepisy … Słownik języka polskiego
pokrzywdzić — dk VIa, pokrzywdzićdzę, pokrzywdzićdzisz, pokrzywdzićkrzywdź, pokrzywdzićdził, pokrzywdzićdzony «wyrządzić komuś krzywdę, przyprawić kogoś o stratę materialną lub moralną; skrzywdzić» Czuć się pokrzywdzonym. Los kogoś pokrzywdził. Nigdy ich nie… … Słownik języka polskiego
poszkodować — dk IV, poszkodowaćowany przestarz. dziś tylko w imiesł. biernym «wyrządzić komuś krzywdę, szkodę na zdrowiu lub mieniu» Zostać ciężko poszkodowanym w czasie wojny. Być poszkodowanym w wypadku … Słownik języka polskiego
przykrość — ż V, DCMs. przykrośćści 1. blm «niemiłe uczucie wywołane ujemnymi bodźcami; uczucie smutku, niezadowolenia, niechęci» Wielka przykrość. Patrzeć z przykrością na coś brzydkiego. Sprawić, wyrządzić, zrobić komuś przykrość. Odczuć przykrość z… … Słownik języka polskiego
przysłużyć się — dk VIb, przysłużyć siężę się, przysłużyć siężysz się, przysłużyć sięsłuż się, przysłużyć siężył się «wyświadczyć komuś przysługę, dobrodziejstwo, grzeczność; oddać usługę» Przysłużyć się ludziom, organizacji, ojczyźnie. Dobrze przysłużyć się… … Słownik języka polskiego
psota — ż IV, CMs. psotaocie; lm D. psot «psikus, figiel, często wyrządzający komuś szkodę lub przykrość» Niewinna psota. Wyrządzić komuś psotę … Słownik języka polskiego
